|
TLG 1918 003 :: TIMAGENES :: Fragmenta TIMAGENES Hist. Fragmenta Source: Müller, K. (ed.), FHG 3. Paris: Didot, 1841–1870: 322–323.
Citation: Fragment — (line) | ||
1 | Curtius IX, 5, 21: Ptolemaeum, qui postea re‐ gnavit, huius pugnae adfuisse auctor est Clitarchus et Timagenes. Sed ipse, scilicet gloriae suae non refragatus, afuisse missum in expeditio‐ | |
| 5 | nem memoriae tradidit. | |
|---|---|---|
2 | Stephan. Byz.: Μιλύαι, οἱ πρότερον Σόλυμοι, ὡς Τιμαγένης πρώτῳ Βασιλέων. Καὶ ἡ χώρα Μιλυάς, ὡς Μινυάς. Λέγονται καὶ Μίλυες, ἀπὸ Μιλύης τῆς γυ‐ ναικὸς Σολύμου καὶ ἀδελφῆς, ὕστερον δὲ Κράγου γυ‐ | |
| 5 | ναικός. Τὸ ἐθνικὸν Μιλυεὺς καὶ Μιλυίτης. | |
3 | Josephus C. Apion. II, 7: Nicolaus Damascenus, Timagenes et Castor chronographus et Apollodo‐ rus ... omnes dicunt pecuniis indigentem Antiochum (Epiphanem) transgressum foedera Judaeorum et | |
| 5 | spoliasse templum auro et argento plenum. | |
4 | Josephus Ant. Jud. XIII, 11, 3: βασιλεύσας ἐνιαυτὸν, χρηματίσας μὲν Φιλέλλην, πολλὰ δ’ εὐεργε‐ τήσας τὴν πατρίδα, πολεμήσας Ἰτουραίαν, καὶ πολλὴν | |
| 5 | αὐτῶν τῆς χώρας τῇ Ἰουδαίᾳ προσκτησάμενος, ἀναγ‐ κάσας τε τοὺς ἐνοικοῦντας εἰ βούλοιντο μένειν ἐν τῇ χώρᾳ περιτέμνεσθαι καὶ κατὰ τοὺς Ἰουδαίων νόμους ζῆν. Φύσει δ’ ἐπιεικεῖ κέχρηται, καὶ σφόδρα ἦν αἰδοῦς ἥττων, ὡς μαρτυρεῖ τοῦτο καὶ Στράβων ἐκ τοῦ Τιμα‐ | |
| 10 | γένους ὀνόματος λέγων οὕτως· «Ἐπιεικής τε ἐγένετο οὗτος ὁ ἀνὴρ, καὶ πολλὰ τοῖς Ἰουδαίοις χρήσιμος· χώ‐ ραν τε γὰρ αὐτοῖς προσεκτήσατο, καὶ τὸ μέρος τοῦ τῶν Ἰτουραίων ἔθνους ᾠκειώσατο, δεσμῷ συνάψας τῇ τῶν αἰδοίων περιτομῇ». | |
5 | Idem ibid. XIII, 12, 5: Τρισμυρίους γοῦν ἔφασαν ἀνδρῶν ἀποθανεῖν· Τιμαγένης δὲ πεντακισμυρίους εἴρηκε· τῶν δὲ ἄλλων τοὺς μὲν αἰχμαλώτους ληφθῆναι, τοὺς δ’ εἰς τὰ οἰκεῖα | |
| 5 | διαφεύγειν χωρία. | |
6 | Plutarch. Pompei. 49, 6: Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ Κανί‐ διος εἰσήνεγκε δημαρχῶν νόμον, ἄνευ στρατιᾶς Πομ‐ πήιον ἔχοντα ῥαβδούχους δύο διαλλάττειν Ἀλεξανδρεῦσι τὸν βασιλέα. Καὶ Πομπήιος μὲν ἐδόκει τῷ νόμῳ μὴ | |
| 5 | δυσχεραίνειν, ἡ δὲ σύγκλητος ἐξέβαλεν, εὐπρεπῶς σκη‐ ψαμένη δεδιέναι περὶ τἀνδρός. Ἦν δὲ γράμμασιν ἐντυχεῖν διερριμμένοις κατ’ ἀγορὰν καὶ παρὰ τὸ βου‐ λευτήριον, ὡς δὴ Πτολεμαίου δεομένου Πομπήιον αὐτῷ στρατηγὸν ἀντὶ τοῦ Σπινθῆρος δοθῆναι. Τιμαγένης δὲ | |
| 10 | καὶ ἄλλως τὸν Πτολεμαῖον οὐκ οὔσης ἀνάγκης ἀπελθεῖν φησι καὶ καταλιπεῖν Αἴγυπτον ὑπὸ Θεοφάνους πει‐ σθέντα πράττοντος Πομπείῳ χρηματισμοὺς καὶ στρα‐ τηγίας καινῆς ὑπόθεσιν. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὐχ οὕτως ἡ Θεοφάνους μοχθηρία πεποίηκε πιθανὸν, ὡς ἄπιστον | |
| 15 | ἡ Πομπηίου φύσις οὐκ ἔχουσα κακόηθες οὐδ’ ἀνελεύθε‐ ρον οὕτω τὸ φιλότιμον. | |
7 | Ammian. Marcellin. XV, 9: Ambigentes super | |
| origine prima Gallorum scriptores veteres notitiam reliquere negotii semiplenam: sed postea Timage‐ nes, et diligentia Graecus et sermone, haec quae diu | ||
| 5 | sunt ignorata, collegit ex multiplicibus libris; cu‐ jus fidem secuti, obscuritate dimota, eadem dis‐ tincte docebimus et aperte. Aborigines primos in his regionibus quidam visos esse firmarunt, Celtas nomine regis amabilis, et matris ejus vocabulo Ga‐ | |
| 10 | latas dictos: ita enim Gallos sermo appellat. Alii Dorienses, antiquiorem secutos Herculem, Oceani locos inhabitasse confines. Drysidae memorant re‐ vera fuisse populi partem indigenam: sed alios quoque ab insulis extimis confluxisse et tractibus | |
| 15 | transrhenanis, crebritate bellorum et alluvione fer‐ vidi maris sedibus suis expulsos. Aiunt quidam, paucos post excidium Trojae, fugitantes Graecos ubique dispersos, loca haec occupasse tunc vacua. Regionum autem incolae id magis omnibus adseve‐ | |
| 20 | rant, quod etiam nos legimus in monumentis eo‐ rum incisum, Amphitruonis filium Herculem ad Geryonis et Taurisci saevium tyrannorum perniciem festinasse, quorum alter Hispanias, alter Gallias infestabat: superatisque ambobus coisse cum gene‐ | |
| 25 | rosis feminis, suscepisseque liberos plures, et eos partes quibus imperitabant, suis nominibus adpel‐ lasse. A Phocaea vero Asiaticus populus Harpali inclementiam vitans, Cyri regis praefecti, Italiam navigio petiit. Cujus pars in Lu‐ | |
| 30 | cania Velium, alia condidit in Viennensi Massi‐ liam: dein sequutis aetatibus oppida aucta virium copia instituere non pauca: sed declinanda varie‐ tas, saepe satietati conjuncta. Per haec loca homi‐ nibus paullatim excultis, viguere studia laudabi‐ | |
| 35 | lium doctrinarum, inchoata per Bardos et Euhages et Druidas. Et Bardi quidem fortia virorum illustrium facta heroicis composita versi‐ bus cum dulcibus lyrae modulis concitarunt: Eu‐ hages vero scrutantes seriem et sublimia naturae | |
| 40 | pandere conabantur. Inter hos Druidae ingeniis celsiores, ut auctoritas Pythagorae decrevit, sodali‐ ciis adstricti consortiis, quaestionibus occultarum rerum altarumque erecti sunt, et despectantes hu‐ mana pronuntiarunt animas immortales. | |
8 | Plutarch. De fluv. 6: παρ’ οὗ τὴν ὑπόθεσιν εἴληφε Τιμαγένης ὁ Σύρος. | |
9 | Strabo IV: Καὶ τοὺς Τεκτοσάγας δέ φασι μετασχεῖν τῆς ἐπὶ Δελφοὺς στρατείας, (καὶ) τούς τε θησαυροὺς τοὺς εὑρεθέντας παρ’ αὐτοῖς ὑπὸ Σκιπίωνος τοῦ στρατηγοῦ τῶν Ῥωμαίων ἐν πόλει Τολώσσῃ τῶν | |
| 5 | ἐκεῖθεν χρημάτων μέρος εἶναί φασι, προσθεῖναι δὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐκ τῶν ἰδίων οἴκων ἀνιεροῦντας καὶ ἐξιλασκομένους τὸν θεόν· προσαψάμενον δ’ αὐτῶν τὸν Σκιπίωνα διὰ τοῦτο ἐν δυστυχήμασι καταστρέψαι τὸν βίον, ὡς ἱερόσυλον ἐκβληθέντα (ὑπὸ) τῆς πατρίδος, | |
| 10 | διαδόχους δ’ ἀπολιπόντα παῖδας, ἃς συνέβη καταπορ‐ νευθείσας, ὡς εἴρηκε Τιμαγένης, αἰσχρῶς ἀπολέσθαι. | |
10 | Plinius H. N. III, 19, 23: Alpes in longitudi‐ nem decies centena millia pass. patere a supero mari ad inferum Caelius tradit, Timagenes XXII M. pass. deductis, in latitudinem autem Cornelius | |
| 5 | Nepos C M., T. Livius tria M. stadiorum, uterque diversis locis. | |
11a | Strabo XV: Μῦθος δὲ καὶ τὸ ὑπὸ Τιμαγένους λεχθὲν, ὡς ὅτε χαλκὸς ὕοιτο σταλα‐ γμοῖς χαλκοῖς, καὶ σύροιτο. Ἐγγυτέρω δὲ πίστεώς φησιν ὁ Μεγασθένης. | |
11 | Plinius H. N. XXXIII, 7, 40: Juba minium nasci et in Carmania tradit, Timagenes et in Aethiopia. Sed neutro ex loco invehitur ad nos, nec fere aliunde quam ex Hispania. | |
12 | Quintilian. I, 10, 10: Timagenes auctor est, omnium in literis studiorum antiquissimam musicen exstitisse: et testimonio sunt clarissimi poetae, apud quos inter regalia convivia laudes heroum ac deo‐ | |
| 5 | rum ad citharam canebantur. | |